پروتکل های مددکاری

• پروتکل های ششگانه پایه مددکاری اجتماعی در بیمارستان ها:

مددکاری اجتماعی در بیمارستان یکی از قدیم ترین حوزه های مددکاری اجتماعی در ایران بشمار می رود. حضور مددکاران اجتماعی در حوزه بهداشت و درمان عاملی موثر برای ارائه مداخلات چند بعدی به مراجعه کنندگان می باشد. مددکاران اجتماعی به تیم درمان کمک می کنند که در برنامه ریزی برای درمان به عوامل تاثیرگذار بر فرایند درمان و عود بیماری که ماهیت روانی و اجتماعی دارند، توجه نمایند. خدمات حرفه ای مددکاری اجتماعی در بیمارستانها موجب افزایش رضایت مراجعه کنندگان می شود و می تواند به خودی خود به کاهش هزینه ها در سیستم های بهداشتی درمانی نیز منتهی شود. به منظور ایجاد شرایط مناسب جهت بکارگیری تخصصی مددکاران در امر درمان، مداخلات پایه مددکاری اجتماعی در بیمارستانها در قالب 6 پروتکل جداگانه در وزارت بهداشت تدوین و تنظیم گردیده و برای هر پروتکل نیز فرمهای ارزیابی جداگانه ای تهیه شده است که در اینجا بطور خلاصه عناوین و تعاریف این پروتکل ها ذکر می گردد:
 

1. تریاژ: حضور مددکاران در بخش اورژانس و فرایند تریاژ بسیار موثر بوده و در صورت برنامه ریزی منسجم و آموزشهای لازم ، مددکاران خدمات ارزشمندتری را ارائه خواهند داد. هدف از این مرحله، اولویت بندی بیماران مراجعه کننده به اورژانس بر اساس نیاز به دریافت خدمات تخصصی مددکاری اجتماعی می باشد.
    
2. راند: بازدید از بیماران برای ارزیابی پیشرفت شرایط درمانی با هدف کنترل نزدیک شرایط بیمار و انجام مداخلات درمانی می باشد. هدف از این مرحله شناسایی بیماران نیازمند به خدمات تخصصی مددکاری اجتماعی و پایش تغییرات وضعیت روانی-اجتماعی بیماران بستری در بیمارستان است.
    
3. ارزیابی روانی – اجتماعی: ابزار اولیه کار مددکاران اجتماعی بوده و هدف از آن شناخت وضعیت روانی – اجتماعی بیماران نیازمند به خدمات تخصصی مددکاری اجتماعی می باشد.
    
4. مشاوره کوتاه مدت اولیه: شامل مجموعه اقداماتی است که به منظور حصول اطمینان از آگاه بودن بیمار و یا خانواده وی نسبت به حقوق خود در طول درمان انجام می شود.
    
5. مداخله در بحران مددکاری اجتماعی: ارزیابی بحران روی کارکرد عاطفی ، رفتاری و شناختی لحظه ای فرد در بحران متمرکز است و در تلاش است بین افرادی که به کمکهای مستقیم و فوری نیاز دارند و آنهای که می توانند در شرایط ایمن در انتظار مراقبت بمانند ، تمایز قائل شود.
    
6. مدیریت مورد: رویکردی در ارائه خدمات اجتماعی است که تلاش می کند مراجعانی که با مشکلات پیچیده و ناتوانی روبرو هستند خدمات مورد نیاز خود را به موقع و مناسب دریافت کنند، که یکی از اهداف این پروتکل یکپارچه سازی خدمات درمانی به بیمار می باشد.